Er staat een schoen op de trap. Het is bijna half twaalf ‘s avonds, voorjaar 1993. Ik kom thuis na een avonddienst. Het is donker in huis, ons nieuwe huis waar we kort geleden ingetrokken zijn. De woonkamer wordt nog opgeknapt, vandaar dat we nog boven wonen. We hebben een slaapkamer als woon/slaapruimte betrokken en van daaruit nemen we ons huis in bezit. 

Ik loop de trap op en zie daar een van mijn schoenen staan, op een van de bovenste treden. Die heb ik daar niet neergezet. Ik roep naar boven en m’n vriendin antwoord. Ze zit boven tv te kijken en verteld me even later dat ze deze avond een angstig avontuur heeft beleefd. De schoen staat overigens nog steeds op de trap 

Ze vertelde dat ze eerder die avond, zittend op het bed, naar de tv kijkend iets vanuit haar ooghoek zag bewegen. Eerst dacht ze dat ze zich wat inbeeldde, maar toen bewoog weer iets, ter hoogte van de trap. Voorzichtig liep ze naar de trap en ja hoor…daar zat een joekel van een spin. Ze gebaarde de omvang van een enorm monster van enkele millimeters groot.

Wat nu te doen? Haar vaste spinnenverdelger (“moi”) was niet thuis en zou pas enkele uren later thuiskomen. Uiteindelijk raapte ze alle moed bijeen. “Want ja”, verklaarde ze, “als we niet zouden samenwonen, moest ik het ook alleen opknappen”. Dus de grootste schoen gezocht die ze kon vinden en niet van haar was. Een van mijn bergschoenen dus. Hoe ze dat zou hebben opgelost als ze alleen had gewoond, daar ben ik nog niet uit. 

Met een luide schreeuw stortte ze zich met schoen gewapend, op de nietsvermoedende spin. “Want zo kon ik het gekraak(?) niet horen als ik het arme(?) beestje verpletterde”. Toen de schoen neerkwam volgde meteen een ander dilemma. Ga je kijken of hij daadwerkelijk onder de schoen zit?

Het dilemma werd opgelost door de schoen te laten staan en vanaf het bed in de gaten houden of de schoen niet ging bewegen. Vervolgens afwachten tot ik thuis zou komen om te checken of de spin daadwerkelijk onder de schoen verpulverd was.. Op welke manier ze dát zou hebben opgelost als  ze alleen had gewoond, daar ben ik nog niet uit. 

Hoe dan ook, spin was kansloos aan haar einde gekomen. Mijn vriendin had een angstig avontuur op heroïsche wijze tot een einde gebracht en ik mocht mijn schoen van de trap halen….

Het zou tot 2007 duren voor de dilemma’s die dit angstige avontuur opriepen zouden worden beantwoord. Een vriendin die alleen woont heeft afgelopen week een spin in haar huis aangetroffen, enorm groot met harige poten en dik lijf. Wat nu te doen? Ze belde een vriend die in dezelfde flat woont en die heeft de spin verwijderd…. Makkelijk toch?