Dag 15 Aqaba

We begonnen onze vrije dag met een bezoek aan het plaatselijke aquarium. De golf van Aqaba staat namelijk bekend als een paradijs voor sportduikers vanwege haar prachtige koraalriffen. En aangezien niet iedereen iets voelt voor een duik tussen dit onderwatergefriemel, kun je via een bezoek aan deze wetenschappelijk verantwoorde viskommen toch iets meekrijgen van al het schoons dat anders aan je voorbij gaat. We namen een taxi en spraken de prijs af die Nidal ons geadviseerd had. Onze chauffeur bood bij aankomst aan te blijven, maar dat vonden wij niet nodig, we hadden op de tocht langs de haven meer dan genoeg taxi’s gezien, dus laat maar gaan. Het bezoek aan het aquarium, een onderdeel van een wetenschappelijk onderzoekscentum, was zeker de moeite waard. De meest prachtige koralen en vooral tropische vissen waren hier te zien. We gingen dus met een voldaan gevoel richting uitgang om een taxi te nemen.

Nu bleek dat niet zo eenvoudig als we ons gedacht hadden. We stonden daar als een verloren groepje aan een drukke weg. Druk met vrachtwagens en ander handelsverkeer. De enige taxi’s die voorbij raasden waren gevuld (waarschijnlijk met reizigers die van de grensovergang met Saudie-Arabië vandaan kwamen. We lieten ons echter niet uit het veld slaan en na enige tijd stopte toch een taxi, en direkt nog een. Keiharde onderhandelingen met Taxi chauffeur om terug naar Aqaba te kunnen volgden. Men dacht een slaatje te kunnen slaan uit dit groepje verdwaalde toeristen maar rekende niet op de hardnekkigheid van onze Hollandse zuinigheid. Je krijgt de gangbare prijs of anders lopen we wel naar Aqaba terug. Een kilometer of tien door meer dan vijfendertig graden, langs een overvolle verkeersweg met nietsontziende vrachtwagenchauffeurs? De taxichauffeur had ontzag voor onze moed en vastberadenheid, wij krijgen onze zin en konden instappen. Eenmaal terug bezoeken we een strand tent met glassboat euh glassbaot(?) en barbecue met lekkere tonijn. Zo zaten we met ons zevenen rustig naar het kabbelende water te kijken waar vogels de resten van vers geslachte vis verorberden, terwijl een lokale visser ons gezelschap kwam houden. Het bleek “the big Boss” te zijn die ons tonijn liet proeven en vertelde over allerlei zaken die z’n dagelijks leven betrof.

Het duurde niet lang of wij waren getuigen van een gigantische vangst. Men had een school tonijn omsingeld en in hun netten gevangen de dag leek al niet meer kapot te kunnen. Totdat er weer een school gesignaleerd werd. Versterkingen vanaf de wal waren noodzakelijk en Jaap en Jessie voelden zich geroepen om een handje toe te steken. De jacht op Moby Dick zou vanaf vandaag tot een sportvissersverhaaltje verbleken, nadat we Jaap en Jessie in actie hebben gezien. Hoe dramatisch was de afloop. De school vis ontsnapte ternauwernood en diep bedroefd keerden onze helden, toch weer een verhaal rijker, terug aan wal. Laat in de middag keerden we terug naar het hotel, maar niet voordat we nog iets te eten hadden gehad. Lekkere kaasbroodjes ontdekt!

Die avond genoten we voor de laatste keer een avondmaal met de hele groep. Mieke en Sylvia zullen morgen in Aqaba achter blijven terwijl wij op weg naar Amman gaan.  

Dag 16 Aqaba - Amman

De ochtend stond in het teken van de jacht op kaasbroodjes, aangezien het viel te verwachten dat het en hele tijd kon duren voordat we konden gaan lunchen. Vandaar dat we al bij het bakkerijtje stonden voordat de oven was aangestoken. Daarom niet getreurd, dan maar eerst kruiden kopen. Op onze wandeling langs de Aqabeese middenstand kwamen we na een tijdje bij een minisupermarkt van waaruit een vriendelijke jongeman ons toelachte. Hier bleken kruiden te koop en naar eigen zeggen de lekkerste koffie van Aqaba. Zijn geheim? Karmozijn! Ik moet zeggen het was een typische smaak en niet onaangenaam, maar om er nou elke dag mee te beginnen? Deze jongeman was te vriendelijk om waar te zijn. Gratis koffie, niets opdringerig niets perse willen verkopen? De aap kwam al vlug uit de mouw. Enthousiast vertelde hij het verhaal van zijn vriendinnetje dat zijn vriendinnetje niet was maar waar hij toch mee ging trouwen ook al wilde ze niet. Hij wachtte haar elke dag op als ze uit school kwam zij wilde niet met hem praten maar dat kwam nog wel en ze was zo mooi als ze huilde (of zoiets). Nu was hij een tijdje geleden opgepakt door de politie, zo vertelde hij, maar ja wie verliefd is laat zich niet kennen (wat zou het Arabische woord voor stalking zijn?). 

Vlak na het middaguur vertrokken we, met kruiden en kaasbroodjes, over de “desert highway”, richting Amman. Eerst werden Mieke en Sylvia bij een ander hotel in Aqaba afgezet (niet in financiële zin hopen we) en vervolgens werd plankgas gegeven.

Onderweg werd er nog een stop gemaakt bij een souvenirwinkeltje waar we voor dubieuze prijzen kruiden en kitsch konden verwerven. Aangezien onderhandelen uit den boze was lieten we de “koopjes” aan ons voorbij gaan. De reis ging verder en voor we in Amman arriveerden stopten we nog twee maal. Een maal voor een (zeer) late lunch bij een wegrestaurant nabij Amman, en nog een keer weliswaar ongepland, voor een file. File zult u denken? Ja hoor, het was een chaos, auto’s die over de berm naar andere weghelft gaan (vangrails kent men nauwelijks hier) om via landweggetjes verder te gaan, stofwolken die de hemel verduisterden en algemene verbazing. Een file buiten de stad, dat kon volgens onze gids alleen maar door een ernstig ongeluk komen. Nou, het bleek alles behalve dat te zijn.

Wegens bezoek van de Saoedi-Arabische kroonprins en tevens minister van buitenlandse zaken van dat land, die via onze autoweg zo nodig de stad in moest, was de weg tijdelijk afgesloten. Gelukkig bezat de prins over een snelle auto, zodat we na enige tijd onze reis konden hervatten.  

Dag 17 Amman - Heerlen

Onze laatste vakantiedag stond uiteraard in het teken van de onvermijdelijke terugreis. Het is een vermoeiende bezigheid dat terugreizen dus ik bespaar u de beschrijvingen van en van onze Jaap’s (Groningen) om de zaadjes van de zwarte margriet naar Nederland te smokkelen. Ik zal het ook niet hebben over de verwondering over het groen in Nederland, de rust zelfs als je in de file staat en de gigantische stortbui die ons bij thuiskomst in Heerlen verwelkomde.

We waren thuis.

 ALGEMENE GEGEVENS

 Syrië, 2200 km afgelegd.

Gemiddelde temperatuur: warm

Jordanië, 1035 km afgelegd

Gemiddelde temperatuur: héét

9 verschillende hotels voor 16 overnachtingen.

18 groepsleden waarvan 2 Jaaps

1 Nederlandssprekende reisleidster,

2 lokale gidsen,

3 chauffeurs,

1 touristenpolitiemenneke,

3 vliegtuigen,

4 bussen,

een x-aantal minibusjes,

1 reserve zijspiegel,

teveel bananen en biscuitjes.

Vorige   begin