Atilla (roepnaam: Tilla of Tilke) was ooit onze
donkere dikke en aartsluie poes
(je kunt ook zeggen dat ze zuinig met haar
energie omging). Gekregen van vrienden
waar ze de enige overlevende uit haar
nest was. Hetty heeft haar nog de fles gegeven.
Tilla bivakkeerde het liefst in
een hangmat aan de verwarming, maar wie wil dat niet
op koude winterdagen of
tijdens een regenachtige namiddag. Echter na een intensief
dieet en
fitnessprogramma is ze 2 van haar 6 kilo kwijt en weer "lien en mien"
zoals de
Amerikanen dat zeggen!
Ze kwam aan haar naam omdat ze Rambo heette, niet een echte damesnaam maar wel
een vechter(enige overlevende van haar nest). We hebben haar vervolgens maar naar
"Atilla de Hun" genoemd, ook een vechtersbaas. Gezien haar vredlievende aard en het
feit dat haar meest agressieve daden naar ons toe overwegend bestaan uit ontevreden
gegrom als ze weer eens ergens moet opstaan of weggaan waar ze net zo lief wil blijven,
noemen we haar "Tilke" of "tante Tilla".
Jonge jaren...
Til wordt ouder.....
En luier......
